آن که مست آمد

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت     در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت
خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد               تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت
دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت         قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت
مرغ دریا خبر از یک شب توفانی داشت            گشت و فریاد کشان بال به دریا زد و رفت
چه هوایی به سرش بود که با دست تهی        پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت
بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید         قلم نسخ برین خط چلیپا زد و رفت
دل خورشیدی اش از ظلمت ما گشت ملول     چون شفق بال به بام شب یلدا زد و رفت
همنوای دل من بود به هنگام قفس               ناله ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت